Βραχυκύκλωμα Φωτός

Περπατάω στην Βουκουρεστίου και έχω τον νου μου στο mp3 player μου και ενώ αφήνω στο δεξί μου χέρι έναν καστανά, η άκρη του ματιού μου -συλλαμβάνοντας κάτι απρόβλεπτο- φρενάρει πάνω στη θράκα του. Είναι απόγευμα και η πόλη έχει αρχίσει να γκριζάρει. Γι' αυτό και το μάτι μου ξαφνιάστηκε από τον... αφύσικα φωτεινό καπνό που έβγαινε από τη θράκα. Γυρνάω να δω από κοντά αυτή την παράδοξη φωτεινότητα και αντιλαμβάνομαι ότι δεν φωτίζει ο καπνός, αλλά πρόκειται περί μιας λωρίδας φωτός, που ερχόταν από μια πολύ συγκεκριμένη γωνία μεταξύ 2 κτιρίων στο απέναντι τετράγωνο, η οποία διαπερνούσε τον καπνό και τον φώτιζε. Πέντε πολύ φωτεινά εκατοστά, από μια τελευταία αχτίδα του ήλιου πριν δύσει, σε μια πολύ συγκεκριμένη γωνία, για πολύ λίγα δευτερόλεπτα, πάνω στον βαρεμένο καστανά. Έφυγα αδιάφορος, σαν να μη μου έκανε καμία εντύπωση.

Οδηγώ και πάω να αλλάξω σταθμό και βλέπω στην οθόνη στο ράδιο του αυτοκινήτου έκπληκτος κάτι το απρόβλεπτο. Για κάποιο λόγο τα νούμερα που δείχνουν τη συχνότητα του σταθμού φαίνονται πέντε φορές πιο έντονα απ' ότι τα έχω συνηθίσει. Είναι έτοιμα να εκραγούν από το πολύ φως. Χτυπάω απαλά την οθόνη με το δάκτυλό μου, αλλά τίποτα. Ιδέα μου, ίσως; Το προτιμώ έτσι, είναι πιο glam.

Παίζω παράσταση και αντιλαμβάνομαι ότι τα φώτα σε κάποιες σκηνές έχουν μετακινηθεί και είναι πολύ πιο φωτεινά απ' ότι πρέπει. Μάλιστα, κάτι μπλε προβολείς φωτίζουν δυνατά τις πρώτες σειρές των θεατών και τους τυφλώνουν. Ενστικτωδώς, ψάχνω το φως. Το διαγράφω, και συνεχίζω να παίζω.

(Έπειτα από το γεγονός με τον καστανά και την πολύ φωτεινή οθόνη στο ράδιο του αυτοκινήτου -όλα την ίδια μέρα- το γεγονός με τους προβολείς είναι τελικά το πιο προβλέψιμο που θα μπορούσε να μου συμβεί απόψε...)